Bizim zamanımızda ne kadar garip gureba, yoksul aile çocukları varsa Fransızca bölümünde okurdu. Sınıfımızda zengin çocuklarına çok az rastlardık. Birilerine gore

bizler kuraya tabi sınıfların evlatlarıydık. Farklı veya kendilerine gore imtiyazlı gördükleri kimselerin çocuklarının önceden İngilizce bölümüne kaydedildiklerini sonradan öğrendik. Hatta Kardeşim Cihan bir pança Almanca yazılı kura çektiğini söyledi. İlkokulda(2 Haziran İlkokulu) nisbeten eşitlik vardı. Zamanın Cengiz Ağa’sının Torunu Servet bizim sınıftaydı. Turan Hacağaoğlu da öyle.Gardaşlarım da hele Servet simidini paylaşırdı…

Eğitimdeki fırsat eşitsizliğinin acısını yıllar yılı iliklerimizde hissettik. Şimdi ne kadar kırsal yörenin köylü çocukları varsa dolduruyorlar Ağlıboğaz İlköğretim Okulu’na. Okulun nüfusu kaç oldu acaba?

Sanki diğer okul idarecileri tarafından bu yörelerin çocukları istenmiyormuş gibi niçin bir okula öğrenci yığarlar anlamış değilim. Aslında anlıyorum, hem de geçmişten ders çıkartaraktan…

Peki bu virus denilen illetle böyle mi mücadele edilecek?

Bu okulda bir sınıfta kaç öğürenci var acaba?

Diğer okullarda bir sınıfa kaç öğrenci düşüyor henüz bilmiyorum.

Pandemiyle mücadelede halkımızın bilinç seviyesi belli de koskoca eğitim camiasının bilinç seviyesi nasıldır acaba?

Taşımalı eğitim zaten başlı başına bir hata iken hele hele kasıtlı ayrıştırma, yoksul aile çocuklarının biraz daha ezilmesine vesile olan uygulamayı hayata geçirenlere ne demeli, nasıl değerlendirilmeli?

Bütün çocuklara eşit davranılmalı. Fırsat eşitsizliğinin asgari düzeye indirilmesi için herkesin çaba göstermesi, mücadele etmesi şarttır. Seyredenler suça ortaktır. Geçmişte yapılan eşitsizlikleri günümüze taşımaya kimselerin hakkı yoktur.

Okullardaki sayılara, alınan önlemlerin yetersizliğine bakınca aklıma şu geliyor: Sanki kapatmak için açıyorlar…